SIN-170203-MA VIE DE COURGETTE.docx MA VIE DE COURGETTE Ur film bevaad sevenet gant : Claude Barras (2016, 1e06mn). Istoer ur paotrig naw vloaz eo. Pas ne vern pe heni. Icare en deus lazhet e vamm. Heb ober esprez, mez lazhet memestra. E vamm ne rae ket Icare anezhañ mez Courgette ataw, hag evid ar paotrig e oa daet Courgette da voud e hanw gwirion. Emzivad e oa daet Courgette da voud en un taol, rag kuitaet en doa an tad ar familh dija. Hag ar vamm n'he doa ket gellet sevel he-hunan goude-se, hag ar bier a oa dezhi evel ur balzam war he foan-galon. Ne veze ket gwall jentil gant he c'hrouadur, mez ober a rae boued mad, da beb an amzer, ha meur a wezh e c'hoarzhe gant he faotr. Setu ar pezh en doa lâret Courgette d'ar poliser karget anezhañ, karget ag henn kas d'un ti a-ratozh evid an emzivaded pe bugale distabil-braz o familhoù. Diouzhtu e vez tapet an arvesterion gant an istoer-se, a laka santimantoù tener da sevel en o bruchedoù. Mez ouzhpenn-se eh eus bet kavet ur feson braw ha kàer da sevel ar margodennoù. Ar vugale dreist-oll, seizh anezhe tolpet en ti-se, ha diwallet jentil a-walc'h gant ur renerez gozh, ur skoazellerez yaouank hag ur mestr-skol yaouank ive ha bugon gantañ pa gar. Ar vugale, pennoù braz dezhe, a zo krot an oll anezhe. Pa zigoront o daoulagad divent e vez gwelet ar bed inosant ha tristig a zo a-dreñv. Tristig ? Ur plac'hig deg vloaz hag he doa gwelet ar vandenn-vrudañ he doa lâret ne yahe ket da weled ar film-se, re drist eviti. E gwirionez n'eo ket trist ar film, na boud e ouiomp pegen diaez ha diskonfort e c'hell buhez ar vugale-se boud, pell a-zoc'h o bedoù kustum. Ur bern traoù hag a denn douzh ar vugaleaj a dremen : an diforc'hioù, ar re arall, ar brasaad a zeiz da zeiz etre poanioù ha joaioù. Mez amañ o deus gouiet ar vrazarded tro-dro penaoz aesaad an traoù, penaoz sevel un endro tomm, stabil ha komprenaduz evid ar re vihan-se. Pell omp neuze ag ar skeudennoù garw a vez prezantet dimp liez, é tiskoueziñ skolioù strizh ha kriz o lezennoù, skolioù hañval douzh toulloù-bac'h kentoc'h. Amañ e santer e klask ar vrazarded roiñ da beb unan ar pezh n'he deus ket roet ar vuhez dezhe beteg bremañ. Dedennet e ver kreñv trema ar vandennad-se, a gaver enni patromoù ar vugale a-vremañ hag a-vepred : ar chef beg-braz ha goapauz mez tener ive diouzh un tu, an hunvreer, an heni téw un tamm, an Afrikanez vihan, ar plac'hig hag a c'hoari football. Toud emaint aze gant o mizeroù, o foanioù-kalon, hag o c'hoant da c'hoari, da zeskiñ, da zizoloiñ ar bed. Ar poliser, an heni en deus graet war-dro Courgette, n'eo ket ur penn-mouldog, mez e-kontrel ur sort tad tener e galon. An heni fall n'eo ket bet ankouaet : ar voereb displijuz hag a soñj gounid argant pa c'hellehe degas he nizez ganti d'ar gêr. Un dra vad eo d'ar film-bevaad-mañ boud bet choazet evid an Oskaroù. C'hoant m'eus da sinalañ un dra nad eo ket dister. Ur bravig a film eo, gant e skeudennoù da gentañ, mez gant ar mouezhioù ive, choazet aketuz evid peb unan, hag a ra vad da gleved. Liez ne vez ket diwallet trawalc'h douzh ar son er filmoù a-vremañ : re brim e komz an dudennoù, re izel ar live (nemed hag e vehen-me daet da voud bouzar !). Petra ' ra ijinerion ar son ? Amañ a-wael e vez spiz peb frazenn, distaget fraezh. Tennet he deus Céline Sciamma ar senario a romant Gilles Paris ("L'autobiographie d'une courgette"). Un taol kàer eo film Claude Barras enta, hag e peb keñver. N'eo ket mui Walt Disney e-hunan war marc'hallec'h ar filmoù-bevaad. Jean-Claude Le Ruyet.20170103b.197F.